Księgowanie Funduszu Remontowego Wspólnoty Mieszkaniowej Krok po Kroku 2025
Zastanawiasz się, jak prawidłowo księgować fundusz remontowy we wspólnocie mieszkaniowej? To kluczowe pytanie, gdy mowa o finansowym zdrowiu wspólnoty. Najprościej mówiąc, fundusz remontowy księguje się jako odrębny element w strukturze finansowej wspólnoty, gwarantując transparentność i kontrolę nad środkami przeznaczonymi na przyszłe naprawy i modernizacje.

Fundusz remontowy, niczym skarbonka wspólnoty, zbiera środki na przyszłe wyzwania. Zgodnie z przepisami, jego źródłem są wpłaty właścicieli lokali. Te pieniądze, niczym krople deszczu, zasilają budżet przeznaczony wyłącznie na remonty zasobów mieszkaniowych. To ważne, by pamiętać, że te środki nie są na bieżące wydatki!
Rodzaj wydatku remontowego | Szacunkowy udział w funduszu (%) |
Remont dachu | 35% |
Modernizacja instalacji (np. elektrycznej) | 25% |
Termomodernizacja budynku | 20% |
Remont elewacji | 15% |
Inne drobne naprawy | 5% |
Powyższa tabela, choć uproszczona, daje pewien obraz typowego podziału wydatków z funduszu remontowego. Pamiętajmy, że każda wspólnota jest inna, a realne potrzeby i priorytety mogą się różnić. Kluczowe jest jednak, by ewidencja funduszu była prowadzona skrupulatnie, a każda złotówka wydana zgodnie z uchwałami i przeznaczeniem.
Jak księgować fundusz remontowy we wspólnocie mieszkaniowej
W zarządzaniu wspólnotą mieszkaniową, jednym z kluczowych aspektów jest prawidłowe gospodarowanie środkami finansowymi przeznaczonymi na utrzymanie i modernizację nieruchomości. Mówimy tu o funduszu remontowym, tym swoistym kołem ratunkowym dla budynku, który niczym statek na wzburzonym morzu, musi być stale konserwowany i naprawiany, aby bezpiecznie płynąć przez lata. Zrozumienie zasad jego księgowania jest fundamentalne dla transparentności i efektywności zarządzania wspólnotą. Nieprawidłowości w tej materii mogą prowadzić do finansowych sztormów i konfliktów między mieszkańcami, a tego przecież nikt nie chce.
Uchwała fundamentem księgowania
Zacznijmy od fundamentów. Wszystko zaczyna się od uchwały wspólnoty mieszkaniowej. To ten dokument niczym kompas wyznacza kierunek działań w zakresie funduszu remontowego. W roku 2025, standardem stało się, że uchwała precyzyjnie określa cel funduszu, wysokość miesięcznych wpłat na metr kwadratowy, sposób ich naliczania oraz zasady wydatkowania. Przykładowo, wspólnota "Słoneczny Stok" w Krakowie, uchwaliła stawkę 8 złotych za metr kwadratowy powierzchni użytkowej lokalu miesięcznie na rok 2025. Brzmi rozsądnie, prawda? Ale diabeł tkwi w szczegółach – czy to wystarczy na planowane prace?
Ewidencja księgowa funduszu remontowego – klucz do przejrzystości
Samo zebranie pieniędzy to dopiero początek. Prawdziwa sztuka polega na ich właściwym księgowaniu. Prowadzenie ewidencji księgowej funduszu remontowego to obowiązek każdej wspólnoty. Wyobraźmy sobie, że fundusz remontowy to skarbonka – musimy wiedzieć, ile do niej wrzucamy i na co wyjmujemy. W 2025 roku, większość wspólnot korzysta z dedykowanego oprogramowania księgowego, co znacznie ułatwia zadanie. Kiedyś, księgowe siedziały nad stertami papierów, dziś – kilka kliknięć i raport gotowy. Postęp, nie da się ukryć.
Koszty funduszu remontowego – co można sfinansować?
Co tak naprawdę można sfinansować z funduszu remontowego? Lista jest długa i różnorodna, niczym menu w dobrej restauracji. Od drobnych napraw, takich jak uszczelnienie okien za 500 złotych, po poważne inwestycje, jak wymiana dachu za 150 000 złotych. W roku 2025, wspólnoty najczęściej przeznaczały środki na termomodernizację budynków, wymianę instalacji, remonty balkonów i loggii, a także na dostosowanie budynków do potrzeb osób z niepełnosprawnościami. Pamiętajmy, fundusz remontowy to nie studnia bez dna – każde wydatkowanie musi być uzasadnione i zgodne z planem remontowym.
Amortyzacja środków trwałych a fundusz remontowy
Ciekawym aspektem jest amortyzacja środków trwałych w kontekście funduszu remontowego. Wyobraźmy sobie, że wspólnota zakupiła nowy dźwig osobowy za 200 000 złotych. Czy można to sfinansować z funduszu remontowego? I jak to księgować? Otóż, zakup środków trwałych, które zwiększają wartość nieruchomości, może być finansowany z funduszu remontowego. Jednakże, należy pamiętać o amortyzacji. Nowy dźwig, podobnie jak samochód, traci na wartości w czasie. Koszty amortyzacji ujmuje się w kosztach zarządu nieruchomością wspólną, a nie bezpośrednio w funduszu remontowym. Trochę to zawiłe, ale księgowość, jak to księgowość – lubi komplikacje.
Fundusz remontowy a prawo spółdzielcze
Warto wspomnieć o aspekcie prawnym. Ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych jasno określa, że spółdzielnia mieszkaniowa tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Artykuł 6 ust. 3 tej ustawy to niczym dekalog dla zarządców nieruchomości. Wpłaty na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi i pochodzą od członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali. Zatem, jeśli ktoś myśli, że może uniknąć wpłat na fundusz remontowy, to niestety – prawo stoi na straży wspólnego dobra.
- Podstawa prawna: Art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych
- Obowiązek tworzenia funduszu: Spółdzielnia mieszkaniowa
- Przeznaczenie funduszu: Remonty zasobów mieszkaniowych
- Źródła finansowania: Wpłaty członków, właścicieli lokali, osób z prawami do lokali
- Koszty obciążające fundusz: Koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi
Praktyczne aspekty księgowania – przykład z życia
Aby lepiej zobrazować, jak księgować fundusz remontowy, posłużmy się przykładem. Wspólnota "Zielone Wzgórze" w Warszawie, w styczniu 2025 roku, zleciła remont elewacji budynku za kwotę 60 000 złotych. Faktura od wykonawcy została wystawiona 15 stycznia 2025 roku. Księgowa wspólnoty zaksięgowała ten wydatek w styczniu, obciążając fundusz remontowy. Proste i logiczne, prawda? Ale co, jeśli faktura wpłynie w lutym, a remont był wykonany w styczniu? Wtedy wydatek również księgujemy w lutym, ale z datą faktury. Ważne jest zachowanie chronologii i rzetelności zapisów.
Tabela – zestawienie kont księgowych
Dla porządku, warto przedstawić zestawienie kont księgowych, które najczęściej wykorzystuje się przy księgowaniu funduszu remontowego.
Konto księgowe | Opis |
---|---|
240 – Fundusz Remontowy | Konto syntetyczne, prezentujące stan funduszu remontowego |
240-01 – Wpływy na Fundusz Remontowy | Konto analityczne, księgowanie wpływów od mieszkańców |
240-02 – Wydatki z Funduszu Remontowego | Konto analityczne, księgowanie kosztów remontów |
300 – Rozliczenie Kosztów Remontów | Konto kosztowe, gromadzenie kosztów remontów w danym okresie |
Pamiętajmy, że prawidłowe księgowanie funduszu remontowego to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim narzędzie do sprawnego zarządzania nieruchomością. Dzięki przejrzystej ewidencji, wspólnota ma pełną kontrolę nad finansami i może skutecznie planować przyszłe remonty. A to, w perspektywie długoterminowej, przekłada się na wzrost wartości nieruchomości i zadowolenie mieszkańców. W końcu, o to w tym wszystkim chodzi, prawda?
Oddzielna ewidencja funduszu remontowego dla każdej nieruchomości
Precyzyjne księgowanie kluczem do transparentności finansów wspólnoty
W sercu każdej prężnie działającej wspólnoty mieszkaniowej bije finansowe serce – fundusz remontowy. To z niego czerpane są środki na utrzymanie substancji budynkowej w należytym stanie, od napraw dachu po modernizację windy. Jednakże, aby to serce biło rytmicznie i bez zakłóceń, kluczowe jest precyzyjne i transparentne księgowanie funduszu remontowego. Wyobraźmy sobie sytuację, w której wspólnota zarządza kilkoma budynkami – nie lada wyzwanie, prawda?
Prawo, a konkretnie ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych, jasno precyzuje, że ewidencja funduszu remontowego musi być prowadzona oddzielnie dla każdej nieruchomości. Co to oznacza w praktyce? Ano to, że dla każdego budynku, czy zespołu budynków, który stanowi odrębną całość funkcjonalną i organizacyjną, musimy założyć osobny "zeszyt" księgowy. Pomyślmy o tym jak o oddzielnych skarbonkach – jedna na budynek A, druga na budynek B, i tak dalej. Każda złotówka wpływająca i wypływająca z funduszu remontowego musi być przypisana do konkretnej skarbonki.
W praktyce księgowej oznacza to, że na koncie 85-1 "Fundusz Remontowy" w księgach rachunkowych wspólnoty, analityka musi być rozbudowana w taki sposób, aby wyodrębnić wpływy i wydatki dla każdej nieruchomości. Możemy to osiągnąć poprzez wprowadzenie dodatkowych kont analitycznych – na przykład 85-1/Nieruchomość A, 85-1/Nieruchomość B, itd. To tak, jakbyśmy w naszym "zeszycie" dla każdej nieruchomości mieli osobne strony na wpływy i wydatki.
Załóżmy, że w 2025 roku wspólnota "Słoneczny Stok" zarządza trzema budynkami: "Magnolia", "Tulipan" i "Konwalia". Wpływy z funduszu remontowego w styczniu wyniosły łącznie 15 000 zł. Po dokładnej analizie i rozksięgowaniu okazało się, że na "Magnolię" przypada 6 000 zł, na "Tulipana" 5 000 zł, a na "Konwalię" 4 000 zł. Wydatki w tym samym miesiącu to 7 000 zł, z czego 3 000 zł poszło na naprawę dachu w "Magnolii", 2 000 zł na przegląd instalacji w "Tulipanie" i 2 000 zł na drobne naprawy w "Konwalii". Tabela poniżej prezentuje to w przejrzysty sposób:
Nieruchomość | Wpływy (styczeń 2025) | Wydatki (styczeń 2025) | Saldo |
---|---|---|---|
Magnolia | 6 000 zł | 3 000 zł | +3 000 zł |
Tulipan | 5 000 zł | 2 000 zł | +3 000 zł |
Konwalia | 4 000 zł | 2 000 zł | +2 000 zł |
Razem | 15 000 zł | 7 000 zł | +8 000 zł |
Dzięki takiemu podejściu, każdy mieszkaniec "Słonecznego Stoku" ma jasny obraz sytuacji finansowej funduszu remontowego w odniesieniu do jego konkretnego budynku. Unikamy sytuacji, w której mieszkańcy "Konwalii" mogliby poczuć się pokrzywdzeni, że ich fundusze idą na remont dachu w "Magnolii", a ich własny budynek czeka na swoją kolej. To jest kwintesencja transparentności i sprawiedliwości w zarządzaniu finansami wspólnoty. Pamiętajmy, precyzyjna ewidencja to fundament zaufania między zarządem a mieszkańcami.
Konto 85-1 "Fundusz remontowy" i jego zastosowanie
Wyobraź sobie, że stoisz przed majestatycznym, choć nieco podstarzałym, budynkiem mieszkalnym. To twój dom, a przynajmniej część twojego domu, bo mieszkasz we wspólnocie mieszkaniowej. Wspólnota to jak statek – wymaga ciągłej konserwacji, by nie przeciekał, nie rdzewiał i płynął bezpiecznie przez wzburzone morza czasu. Tym statkiem jest nasz budynek, a morzami – nieubłaganie płynące lata i ząb czasu. Aby ten statek utrzymać w dobrym stanie, każda wspólnota posiada swój sekretny schowek na skarby, a przynajmniej powinna – fundusz remontowy.
Co to jest Fundusz Remontowy i dlaczego jest ważny?
Fundusz remontowy, niczym skrzynia skarbów kapitana, to specjalnie wyodrębnione środki finansowe wspólnoty mieszkaniowej, przeznaczone, jak sama nazwa wskazuje, na remonty i konserwacje nieruchomości wspólnej. Pomyśl o tym jak o polisie ubezpieczeniowej, ale nie na wypadek pożaru czy powodzi, lecz na stopniowe zużycie budynku. Dach przecieka? Elewacja odpada? Windy strajkują częściej niż włoscy kolejarze? Fundusz remontowy to koło ratunkowe w takich sytuacjach. Bez niego, nagłe awarie mogą zaskoczyć wspólnotę niczym grom z jasnego nieba, generując nieplanowane i często bolesne wydatki.
Jak powstaje Fundusz Remontowy?
Fundusz remontowy nie rodzi się z próżni. Jest zasilany regularnymi wpłatami właścicieli lokali. Wysokość tych wpłat ustalana jest uchwałą wspólnoty, zazwyczaj w oparciu o roczny plan gospodarczy i prognozowane potrzeby remontowe. Można to porównać do comiesięcznej składki na ubezpieczenie zdrowotne – płacisz regularnie, by w razie potrzeby mieć dostęp do niezbędnych środków. Przykładowo, w 2025 roku, średnia stawka na fundusz remontowy w dużych miastach oscyluje wokół 4-6 zł za metr kwadratowy mieszkania miesięcznie. Dla 50-metrowego mieszkania to wydatek rzędu 200-300 zł miesięcznie, co rocznie daje już konkretną sumę.
Jak księgować wpłaty na Fundusz Remontowy?
Księgowanie wpłat na fundusz remontowy to kluczowa czynność, od której zależy transparentność i prawidłowość rozliczeń wspólnoty. Z punktu widzenia księgowości, wpłaty te ewidencjonowane są na koncie 85-1 "Fundusz remontowy". Jest to konto pasywne, co oznacza, że zwiększenia stanu funduszu (wpływy) księgowane są po stronie Ma (uznanie), a zmniejszenia (wydatki) po stronie Wn (debet). Wyobraźmy sobie sytuację, w której mieszkaniec wpłaca 300 zł na fundusz remontowy. Księgowanie będzie wyglądać następująco:
- Strona Wn konta 100 "Kasa" lub 130 "Rachunek bankowy" - 300 zł
- Strona Ma konta 85-1 "Fundusz remontowy" - 300 zł
Proste, prawda? A jednak, diabeł tkwi w szczegółach, jak mawiał klasyk. Ważne jest, aby każda wpłata była prawidłowo udokumentowana i przypisana do odpowiedniego właściciela lokalu. Tutaj nie ma miejsca na "kreatywną księgowość", bo prędzej czy później prawda wyjdzie na jaw, niczym szydło z worka.
Na co można wydać środki z Funduszu Remontowego?
Środki z funduszu remontowego mogą być przeznaczone na szeroko pojęte remonty i konserwacje nieruchomości wspólnej. Lista jest długa i różnorodna, niczym menu w dobrej restauracji. Od naprawy dachu, przez wymianę instalacji, po modernizację windy czy termomodernizację budynku. W 2025 roku, popularne inwestycje to m.in.:
- Wymiana okien na energooszczędne (średni koszt wymiany okien w całym budynku 10-piętrowym to około 150 000 - 250 000 zł).
- Docieplenie elewacji (koszt docieplenia elewacji budynku o powierzchni 2000 m2 to 300 000 - 500 000 zł).
- Modernizacja instalacji centralnego ogrzewania (koszt modernizacji kotłowni i instalacji CO w budynku to 80 000 - 150 000 zł).
- Remont dachu (koszt remontu dachu o powierzchni 500 m2 to 50 000 - 100 000 zł).
Pamiętajmy jednak, że fundusz remontowy nie jest studnią bez dna. Każdy wydatek powinien być dokładnie przemyślany, uzasadniony i zatwierdzony przez wspólnotę. Tutaj nie ma miejsca na fanaberie czy zachcianki – liczy się racjonalność i gospodarność.
Dokumentacja księgowa Funduszu Remontowego
Prawidłowa dokumentacja księgowa to fundament transparentności i rozliczalności funduszu remontowego. Każdy wydatek musi być poparty odpowiednim dokumentem – fakturą, rachunkiem, umową. Księgowanie wydatków z funduszu remontowego również odbywa się na koncie 85-1, ale po stronie Wn. Przykładowo, jeśli wspólnota zapłaciła 50 000 zł za remont dachu, księgowanie będzie wyglądać następująco:
- Strona Wn konta 85-1 "Fundusz remontowy" - 50 000 zł
- Strona Ma konta 100 "Kasa" lub 130 "Rachunek bankowy" - 50 000 zł
Oprócz bieżących księgowań, ważne jest również prowadzenie szczegółowej ewidencji analitycznej funduszu remontowego. Może to być ewidencja w podziale na rodzaje remontów, etapy prac, czy też wykonawców. Im bardziej szczegółowa ewidencja, tym łatwiej kontrolować wydatki i planować przyszłe remonty. To jak mapa skarbów – im dokładniejsza, tym łatwiej znaleźć ukryte bogactwo, czyli w naszym przypadku – efektywnie zarządzać środkami wspólnoty.
Przykłady zastosowania Funduszu Remontowego
Fundusz remontowy to nie tylko teoria i księgowanie. To realne inwestycje, które poprawiają komfort życia mieszkańców i wartość nieruchomości. Wyobraźmy sobie wspólnotę "Słoneczny Stok", która dzięki zgromadzonym środkom z funduszu remontowego, w 2025 roku przeprowadziła kompleksową termomodernizację budynku. Stare, nieszczelne okna zastąpiono nowoczesnymi, energooszczędnymi oknami trzyszybowymi. Elewację ocieplono grubą warstwą wełny mineralnej. Efekt? Mieszkańcy odczuli znaczną różnicę w kosztach ogrzewania, a budynek zyskał nowy, świeży wygląd. Inny przykład? Wspólnota "Zielone Wzgórze" przeznaczyła fundusz remontowy na modernizację windy. Stara, hałaśliwa i często psująca się winda została zastąpiona nowoczesną, cichobieżną i bezpieczną. Dla mieszkańców starszych i rodzin z dziećmi to była prawdziwa rewolucja.
Kontrola i transparentność Funduszu Remontowego
Kto pilnuje skarbów wspólnoty? Kto kontroluje, czy fundusz remontowy jest wydawany zgodnie z przeznaczeniem? Odpowiedź jest prosta – właściciele lokali. To oni, jako członkowie wspólnoty, mają prawo i obowiązek kontrolować gospodarkę finansową, w tym fundusz remontowy. Podstawowym narzędziem kontroli jest roczne zebranie wspólnoty, na którym zarząd przedstawia sprawozdanie finansowe, w tym rozliczenie funduszu remontowego. Właściciele mają prawo zadawać pytania, domagać się wyjaśnień i głosować nad zatwierdzeniem sprawozdania. Transparentność to słowo klucz. Dostęp do informacji, jasne zasady i regularne sprawozdania to gwarancja, że fundusz remontowy będzie służył dobru wszystkich mieszkańców, a nie tylko wybranym.
Księgowanie zakupu środków trwałych z funduszu remontowego
Wspólnoty mieszkaniowe, niczym dobrze naoliwione mechanizmy, muszą sprawnie zarządzać swoimi finansami. Jednym z kluczowych aspektów tego zarządzania jest fundusz remontowy – swoista skarbonka wspólnoty, przeznaczona na utrzymanie i ulepszanie nieruchomości. Ale co, gdy ta skarbonka ma posłużyć nie tylko na załatanie dziur, ale na zakup czegoś trwałego, coś co zostanie z nami na lata? Mówimy tu o zakupie środków trwałych z funduszu remontowego. To temat, który potrafi wywołać dreszczyk emocji w niejednym zarządzie, a i księgowym przyprawić o szybsze bicie serca.
Kiedy remont to nie tylko remont – czyli co rozumiemy przez środek trwały?
Wyobraźmy sobie typową sytuację: wspólnota postanawia, że czas na odświeżenie placu zabaw. Stare, wysłużone huśtawki i zjeżdżalnie pamiętają jeszcze czasy Gierka. Czas na zmiany! Pada decyzja o zakupie nowoczesnego, certyfikowanego zestawu zabawowego. I tu pojawia się kluczowe pytanie: czy nowy plac zabaw to tylko „remont”, czy już „środek trwały”? Ustawa o rachunkowości podpowiada nam, że środek trwały to aktywo, które spełnia kilka warunków. Po pierwsze, ma być kompletne i zdatne do użytku. Po drugie, jego przewidywany okres użytkowania musi być dłuższy niż rok. I po trzecie, ma służyć potrzebom wspólnoty. Nasze nowe huśtawki i zjeżdżalnie z pewnością spełniają te kryteria. Nie są to zwykłe materiały budowlane, które zużyją się w mgnieniu oka. To inwestycja na lata.
Ale uwaga! Diabeł tkwi w szczegółach. Jeśli zamiast całego placu zabaw, kupujemy tylko nową piaskownicę, której wartość nie przekracza pewnej kwoty (ustalonej w polityce rachunkowości wspólnoty, powiedzmy 10 000 zł), i która w dodatku ma krótszy okres użytkowania, to możemy potraktować ją jako materiał. Podobnie, wymiana pojedynczych desek w ławce to remont, ale wymiana wszystkich ławek w parku to już potencjalnie inwestycja w środki trwałe. Granica jest płynna, a interpretacja zależy od konkretnej sytuacji i przyjętej polityki rachunkowości.
Księgowanie zakupu – czyli jak to ugryźć od strony technicznej?
Załóżmy, że wspólnota, po burzliwej dyskusji i konsultacji z księgowym, uznała, że nowy plac zabaw to środek trwały. Jak teraz prawidłowo zaksięgować taki zakup? Jeśli wspólnota prowadzi księgowość na kontach zespołu 5, sprawa wygląda następująco. Sam zakup, powiedzmy zestawu zabawowego za 30 000 zł netto + VAT (powiedzmy 23%, czyli 6 900 zł), księgujemy standardowo na kontach zespołu 0 i 2. Używamy konta 01 „Środki Trwałe” i konta 21 „Rozrachunki z dostawcami”. Czyli, po stronie Wn konta 01 wpisujemy wartość netto 30 000 zł, a po stronie Ma konta 21 – 36 900 zł (wartość brutto). VAT, jeśli wspólnota ma prawo do odliczenia, księgujemy osobno. Jeśli nie, VAT zwiększa wartość środka trwałego.
Ale skąd wziąć pieniądze na ten zakup? Oczywiście z funduszu remontowego! Wykorzystanie środków z funduszu remontowego na zakup środka trwałego wymaga odpowiedniego udokumentowania i uchwały wspólnoty. Samo księgowanie funduszu remontowego jest kluczowe. Załóżmy, że uchwała wspólnoty zezwala na wykorzystanie 36 900 zł z funduszu remontowego na zakup placu zabaw. Wtedy, równolegle do księgowania faktury zakupu, dokonujemy przeksięgowania środków z funduszu remontowego. To nic innego jak przesunięcie środków z konta funduszu remontowego na konto rozrachunków z dostawcami. Mówiąc księgowym żargonem, zmniejszamy stan funduszu remontowego (strona Wn konta funduszu) i zamykamy zobowiązanie wobec dostawcy (strona Ma konta 21).
Amortyzacja – czyli jak plac zabaw traci na wartości (na papierze)?
Zakup środka trwałego to dopiero początek księgowej przygody. Kolejnym krokiem jest amortyzacja. Środki trwałe, z wyjątkiem gruntów, podlegają amortyzacji, czyli stopniowemu zużyciu i utracie wartości. Amortyzacja to nic innego jak rozłożenie kosztu zakupu środka trwałego w czasie. Wyobraźmy sobie, że plac zabaw ma przewidywany okres użytkowania 10 lat. Stosując metodę liniową amortyzacji, roczna stawka amortyzacyjna wynosi 10% (100% / 10 lat). Roczny odpis amortyzacyjny to 3 000 zł (10% z 30 000 zł wartości netto). Miesięcznie to 250 zł. Te 250 zł co miesiąc księgujemy jako koszt amortyzacji (konto 40 „Koszty amortyzacji”) i równocześnie zwiększamy umorzenie środka trwałego (konto 07 „Umorzenie środków trwałych”).
I tu pojawia się pewien paradoks. Płacimy za plac zabaw z funduszu remontowego, który jest przecież funduszem celowym na remonty. A amortyzacja to koszt. Czy to oznacza, że fundusz remontowy „podwójnie” finansuje plac zabaw – raz przy zakupie, a drugi raz poprzez amortyzację? Nie do końca. Amortyzacja to koszt księgowy, który nie wiąże się z rzeczywistym wydatkiem pieniędzy. To sposób na rozłożenie kosztu inwestycji w czasie i uwzględnienie zużycia środka trwałego w wynikach finansowych wspólnoty. Kluczowe jest, aby polityka rachunkowości wspólnoty jasno określała zasady księgowania funduszu remontowego i amortyzacji środków trwałych sfinansowanych z tego funduszu. W końcu, porządek w papierach to podstawa spokojnego snu zarządu i zadowolenia mieszkańców. A uśmiech dzieci bawiących się na nowym placu zabaw – bezcenny!